در این گرمـآی تـآبستـآن؛
وقتے پیچیده می شـومـ میـآن سیـآهے ات،
تنهــآ دلخـوشےامـ به این اسـت که
عرقِ روے ِ پیشـآنے امـ؛
عرقِ بنـدگے اسـت،
نـه عرق شَـرمـ...
بـآور کـن،معنـے ِ این همه حرارت و گرمآ رآ به جآن خریدن،تحمـل نیسـت..
عشق اسـت؛عشق بـه خُـدا...
+چـه بسـآ که حتے گوشـه اے از گـرمے ِدمـآ؛ نمـے رسد بـه پـآے جهنـمـِ اعمـآلمان،
اگر لحظه اے نظرت از مـا برگردد...
گل سرخ سهراب