^{خیس از مرور خاطره های بهار بود}

^{ابری که روی صندلی چرخدار بود}

_{ابری که این پیاده رو او را مچاله کرد}  

^{روزی پناه خستگی این دیار بود}

^{آن روزها که پای به هر قله می گذاشت}

^{آن روزها به گُرده ی طوفان سوار بود}

^{حالا به چشم رهگذران یک غریبه است}

^{حالا چنان کتیبه ی زیر غبار بود}

^{بین شلوغی جلوی دکّه مکث کرد}

^{دعوا سر محاکمه ی شهردار بود}

^{آن سوی پشت گاری خود ژست می گرفت}

^{مرد لبوفروش سیاستمدار بود}

^{از جنگ و صلح نسخه که پیچید ادامه داد:}

^{اصرار بر ادامه ی جنگ انتحار بود}

^{این سو کسی که جزوه ی کنکور می خرید}

^{در چشمهاش نفرت از او آشکار بود}

^{می خواست که فرار کند از پیاده رو}

^{می خواست و ... به صندلی خود دچار بود}

^{دستی به چرخها زد و سمت غروب رفت}

^{ابری فشرده درصدد انفجار بود}

^{خاموش کرد صاعقه های گلوش را}

^{بغضی که روی صندلی چرخدار بود}

^{ابوالحسن صادقی پناه}  

بگوییم : از اینکه وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم.

نگوییم : ببخشید که مزاحمتان شدم.

بگوییم : در فرصت مناسب کنار شما خواهم بود.

نگوییم : گرفتارم.

 بگوییم : راست می‌گی؟ راستی؟

نگوییم : دروغ نگو.

 بگوییم : خدا سلامتی بده.

نگوییم : خدا بد نده.

 بگوییم : هدیه برای شما.

نگوییم : قابل ندارد.

 بگوییم : با تجربه شده.

نگوییم : شکست خورده.

 بگوییم: قشنگ نیست.

نگوییم : زشت است.

 بگوییم: خوب هستم.

نگوییم: بد نیست.

بقیه در ادامه مطلب