خداي من . . .
چگونه نااميد باشم، در حالي که تو اميد مني . . .
چگونه سستي بگيرم، چگونه خواري پذيرم که تو تکيه‌گاه مني . . .
اي آنکه با کمال زيبايي و نورانيت خويش، آنچنان تجلي کرده‌اي که عظمتت بر تمامي ما سايه افکنده . . .
مطالب مرتبط
گل سرخ سهراب ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
نظرسنجی
آیا وبسایت کلید توانسته نیاز شما را برآورده نماید؟
آمار سایت
کدهای اختصاصی